Als kind had ik al een natuurlijke afkeer van melk. Maar omdat ik absoluut geen ochtendmens was en 's morgens geen voeding door mijn strot kreeg, moest ik van mijn moeder minstens een glas melk drinken. Jaren deed ik dit met tegenzin.

Al zolang ik me kan herinneren heb ik een moeilijke relatie met mijn darmen. Het ene moment diarree en het volgende moment verstopping. Ik kon er nooit een lijn in trekken. Ook van mijn maag had ik regelmatig last. Maar ja, dat zat immers in de familie, ik zou wel op mijn vader lijken.

Altijd had ik een buikje en een opgeblazen gevoel, tijdens mijn puberjaren en daarna is dit altijd één van mijn frustraties geweest. Ik voelde me dik en lelijk, al kreeg ik steeds van vriendinnen te horen dat ik niet mocht klagen met mijn slanke lijn. Maar mijn buikje bleef me dwarszitten.

Op een dag ontdekte ik een vlekje op mijn huid in de vorm van kleine zwellinkjes ter grote van een zandkorreltje. Het jeukte enorm. De zwellinkjes vermeerderden... Mijn vader vertelde mij dat hij dit ook had en er een perfect zalfje voor had. Dit was mijn redding en een hele tijd was ik verlost dankzij dit zalfje. Jammer voor mij bleef het hier niet bij. De uitslag bleef terugkomen en vermeerderen ondanks de vele zalfjes, olieën en alternatieve middeltjes. Alles hielp voor een tijdje, en dan niet meer en vervolgens moest ik weer op zoek naar een ander middeltje. Mijn man (de liefde van mijn leven) heeft me nooit anders gekend dan dat ik het één of ander crème of zalf aan het smeren ben. De diagnose psoriasis werd gesteld.

De jaren gingen voorbij en beide symptomen (darm- en huidproblemen) verergerden.

Word vervolgd...